จมกับความฝัน วันวานที่เรานั้น
มอบคำว่ารักให้กันครั้งก่อน
ในความทรงจำผ่านพ้นมาเนิ่นนาน
จมกับรอยแผล ในวันที่อ้างว้าง
ผ่านไปอีกวันที่ต้องฝันด้วยน้ำตา
ใครบอกเวลาจะรักษาให้หายดี
ผ่านมานานแค่ไหน ที่ฉันไม่อาจรักใครได้เลย
ก็คำว่ารักที่เธอให้มา กอดไว้อย่างนั้น
อยากที่จะลืมเธอไปให้ไกล
แต่รักนั้นกลับฝังอยู่ในหัวใจ
ฉันก็ไม่รู้ต้องนานแค่ไหน
ที่ภาพเธอจะจางหาย
หลงทางอยู่ในวังวนน้ำตา
ในโลกที่ขีดเขียนด้วยคำสัญญา
ทำได้แค่มองดูนาฬิกา
ให้เดินถึงเวลา ที่เธอจะหายไป
ที่ลมหนาวที่พัดพาเธอจากไป
ทิ้งให้ฝนนับร้อยพันตกในใจ
หนึ่งความคิดถึงยังไม่เลือน
จากไปไหน มันยังรัก
อยากที่จะลืมเธอไปให้ไกล
แต่รักนั้นกลับฝังอยู่ในหัวใจ
ฉันก็ไม่รู้ต้องนานแค่ไหน
ที่ภาพเธอจะจางหาย
หลงทางอยู่ในวังวนน้ำตา
ในโลกที่ขีดเขียนด้วยคำสัญญา
ทำได้แค่มองดูนาฬิกา
ให้เดินถึงเวลา ที่เธอจะหายไป
อีกครั้งที่รอยแผลคอยตอกย้ำ
ในวันที่เราสองต้องจากกัน
ฉันเองที่ผิดไป ที่ปล่อยให้เป็นแบบนี้
อยากที่จะลืมเธอไปให้ไกล
แต่รักนั้นกลับฝังอยู่ในหัวใจ
ฉันก็ไม่รู้ต้องนานแค่ไหน
ที่ภาพเธอจะจางหาย
หลงทางอยู่ในวังวนน้ำตา
ในโลกที่ขีดเขียนด้วยคำสัญญา
ทำได้แค่มองดูนาฬิกา
ให้เดินถึงเวลา ที่เธอจะหายไป